जेव्हा सक्रिय व्यायाम आणि योग्य आहार ही अनेक शरीरसौष्ठवपटूंसाठी आचारसंहिता बनली आहे, तेव्हा उपवास व्यायाम हा एक व्यायाम प्रकार बनला आहे ज्यामध्ये दोन्ही असू शकतात.
कारण बर्‍याच लोकांना असे वाटते की उपवासानंतर व्यायाम केल्याने चरबी जाळण्याची गती वाढते.याचे कारण असे की शरीरातील ग्लायकोजेन स्टोअर्स दीर्घ उपवासानंतर संपणार आहेत, याचा अर्थ शरीर व्यायाम करताना जास्त चरबी खाऊ शकते.
परंतु उपवास व्यायामाचा चरबी-बर्निंग प्रभाव श्रेष्ठ असू शकत नाही.उपवासाच्या व्यायामामुळे हायपोग्लायसेमियाची समस्या देखील व्यायामाची कार्यक्षमता मोठ्या प्रमाणात कमी करेल.
उदाहरणार्थ, तुम्ही रिकाम्या पोटी पाच किलोमीटर एरोबिक धावू शकता, परंतु खाल्ल्यानंतर आठ ते दहा किलोमीटर धावू शकता.रिकाम्या पोटी जाळलेल्या चरबीची टक्केवारी जास्त असली तरी, खाल्ल्यानंतर व्यायामाने बर्न झालेल्या एकूण कॅलरी जास्त असू शकतात.
इतकेच नाही तर उपवास व्यायाम देखील लोकांच्या विविध गटांसाठी खूप अनिश्चितता आहे.
दीर्घकाळ उपवास व्यायाम करणार्‍या स्नायूंच्या वाढीसाठी, जास्तीत जास्त शक्तीच्या पुनरावृत्तीची संख्या कमी केली जाऊ शकते आणि व्यायामानंतर पुनर्प्राप्ती टप्प्याची गती देखील सामान्यपणे खाणार्‍या व्यायाम करणार्‍यांपेक्षा कमी असेल;ज्यांना रक्तातील साखर कमी आहे त्यांना चक्कर येण्याची शक्यता असते आणि रिकाम्या पोटी व्यायाम केल्यावरही चक्कर येते.अल्पकालीन शॉक समस्या;अपुरी झोप आणि खराब मानसिक स्थिती असलेले बॉडीबिल्डर्स आणि उपवास व्यायाम देखील हार्मोनल असंतुलन अनुभवू शकतात.
उपवास व्यायामामुळे चरबी बर्न होऊ शकते, परंतु प्रत्येकासाठी आवश्यक नाही.विशेषत: जे लोक महामारी दरम्यान घरी प्रशिक्षण घेतात त्यांच्यासाठी उपवास व्यायामाचा विचार करणे आवश्यक आहे.
पोस्ट वेळ: जून-17-2022